07 Out Miquel Pujol: “Estamos esperanzados con novas probas, novos tratamentos e vacinas”
Con cifras e letras, e a confianza de que nos enfrontamos á situación actual en mellores condicións que a da primavera pasada, Miquel Pujol Rojo repasou para os profesionais a actualidade diagnóstica e as claves da transmisión comunitaria e nosocomial no marco dunha sesión clínica por videoconferencia organizada desde Hestia Duran i Reynals.
A súa condición de xefe de Sección de Enfermidades Infecciosas do Hospital Universitario Bellvitge de Barcelona e de director do programa VINCat (Vixilancia de Infección Nosocomial en Cataluña) converten o doutor Pujol en voz autorizada para falar da emerxencia sanitaria motivada polo SARS- COV-2.
“Este virus é un asasino: pola súa máxima capacidade de transmisión na fase presintomática, pola transmisión por pingas e, probablemente, por aerosois, pola existencia de poboación non inmunizada susceptible á infección e pola súa elevada mortalidade”, afirma expresivo o doutor, para afirmar acto seguido a súa convicción de que “nos enfrontamos agora cun mellor coñecemento sobre a transmisión e a fisioloxía do virus e do tratamento farmacolóxico da infección, e pola dispoñibilidade de novas técnicas diagnósticas e situación serolóxica do paciente”.
Este é o contexto no que Miquel Pujol sitúa os retos actuais. Ao seu xuízo, “continúa a diseminación global do SARS- COV-2, acabamos de reabrir as escolas sen que saibamos como incidirá na transmisión, a chegada do outono pode aumentar os virus respiratorios e temos ensaios da vacina en fase 2-3, algo que nos fai estar esperanzados, porque, a diferenza do que sosteñen outros, eu penso que non se vai demorar moito”.
Mentres iso acontece, e tras o rebrote máis marcado que experimentaron España e outros países do seu arredor –ben resumido no forte contraste entre a situación e a conduta en comparación con outros focos potentes como Nova York–, Pujol insiste na necesidade de incidir nas medidas de prevención non farmacolóxica: uso de máscara, distanciamento físico e evitar multitudes, e realizar actividades no exterior sempre que sexa posible.
“Non soubemos explicar axeitadamente a importancia destas medidas en relación cun virus cunha dinámica de transmisión heteroxénea e máxima capacidade de transmisión en fase presintomática”, subliña o experto, co aval que ofrecen diferentes estudos relacionados coa intensificación do uso da máscara entre profesionais e pacientes, traducido nun descenso da positividade do 21% ao 11%, a diferenza na transmisión en espazos interiores ou exteriores, ou o impacto dos non especialmente frecuentes, pero moi significativos, eventos de ‘superdiseminación’. Esta incapacidade viuse agravada polas fakenews e as teorías conspiranoicas que xorden sempre en momentos de crise”, lamenta.
Pero, tal e como el sostén, non todo son noticias negativas. “Acábanse de presentar, por exemplo, os resultados dun anticorpo que consegue reducir ata un 72% o risco de ser hospitalizado e contamos con investigacións recentes que apuntan como podemos conseguir manter a taxa de transmisión, o famoso RO, por debaixo de 1, mediante intervencións non farmacolóxicas, máscara, distancia física…, compatibles coa actividade económica e social”, salienta Pujol.
Esas intervencións, que requiren da colaboración de todos, deben complementarse con outras accións. “Hai que seguir traballando en determinar como se transmite o SARS- COV-2 e identificar cales son os ámbitos e actividades que contribúen á transmisión, ademais de poñer en marcha medidas de control efectivas, de maneira moi rápida e eficiente no caso de espazos e colectivos vulnerables, como o caso das residencias de anciáns”, insiste o doutor Pujol.
En canto á transmisión nosocomial, medidas de control tales como o uso de máscaras, tanto entre os profesionais coma entre os pacientes, e o rigor na hixiene e na desinfección, sobre todo das áreas onde están ingresados pacientes positivos, a realización de tests frecuentes, o illamento ou o distanciamento físico, “fan que as infeccións nosocomiais sexan pouco frecuentes”, segundo o director de VINCat, para quen o avance nos métodos diagnósticos tamén é clave tanto para atallar a transmisión comunitaria coma nosocomial.
“Aínda que a PCR é o gold estándar nas probas diagnósticas, contar con técnicas serolóxicas e rápidas de Ag axuda. Por exemplo, as técnicas rápidas de antíxenos en frotis nasal ou saliva pode ser unha solución óptima en determinados lugares nos que a PCR pode tardar horas ou días, debido a que ofrecen un resultado rápido a un custo moi axustado e cunha sensibilidade e especificidade moi importante, con diagnósticos, tanto positivos coma negativos, por encima do 97%”, ilustra o doutor Pujol, quen se apunta ao optimismo. “Estamos esperanzados con novas probas, novos tratamentos e vacinas”.
Sen comentarios